Rozważanie do Liturgii dnia – 2 lipca 2025
Rdz 21, 5.8–20 | Ps 34 | Mt 8, 28–34
Liturgia dnia: Opoka – 2 lipca
Izaak i Izmael – dzieci dwóch historii
W dzisiejszym czytaniu z Księgi Rodzaju otrzymujemy jedną z najbardziej ludzkich i bolesnych scen Starego Testamentu. Abraham, który z trudem doczekał się syna – Izaaka – musi ostatecznie odsunąć od siebie drugie dziecko – Izmaela, urodzonego z niewolnicy Hagar.
Sara – matka Izaaka – domaga się wypędzenia Hagar i jej syna, bo nie chce, by Izmael dzielił dziedzictwo z Izaakiem. Abraham czuje opór – ale Bóg potwierdza jej żądanie, jednocześnie obiecując:
„Z syna tej niewolnicy uczynię również wielki naród, bo jest on twoim potomkiem.”
Bóg nie odrzuca nikogo – nawet jeśli ludzki porządek wymusza rozdzielenie.
Pustynia, łzy i jęk – tam, gdzie Bóg słyszy
Najbardziej poruszające są słowa Hagar:
„Nie będę patrzała na śmierć dziecka.”
Kładzie chłopca w cieniu i siada z daleka, bezsilna. Matka, która nie może już nic zrobić, a jednak to nie dramat kończy tę historię. To nie płacz kobiety, lecz jęk chłopca słyszy Bóg.
I wtedy przychodzi Anioł. Mówi:
„Nie lękaj się. Wstań. Weź go za rękę. Uczynię z niego wielki naród.”
I Bóg otwiera jej oczy – widzi studnię. Woda, życie, nadzieja.
Związek z Ewangelią: Jezus wyrzuca złe duchy
W dzisiejszej Ewangelii (Mt 8,28–34) Jezus uwalnia dwóch opętanych, którzy mieszkają wśród grobów. Nikt nie miał nad nimi władzy – dopiero Chrystus przychodzi i wypędza demony w stado świń.
Podobnie jak w historii
Hagar – Bóg przychodzi tam, gdzie jest
przekroczona granica życia i śmierci. Na
pustyni, w grobowcach, wśród odtrąconych.
Jezus – jak Anioł
– nie odwraca wzroku od tych, którzy
zostali zepchnięci na margines.
⛪ Liturgia Godzin – echo pustyni i ratunku
W psalmie 34, który towarzyszy dziś liturgii, czytamy:
„Pan słyszy wołających o pomoc i ratuje ich od wszelkiej udręki.”
„Bliski jest Pan ludziom skruszonym w sercu.”
To modlitwa Hagar i Izmaela. Ale też modlitwa każdej matki, każdego ojca, każdego zagubionego dziecka, które czuje się porzucone.
✨ Dla nas – dziś
Czasem jesteśmy jak
Abraham –
musimy podjąć trudną decyzję.
Czasem jak Hagar
– opuszczeni, w rozpaczy.
Czasem jak Izmael
– niesprawiedliwie odrzuceni.
Ale zawsze możemy być jak Hagar, kiedy podnosi wzrok i widzi studnię. Bo ta studnia tam była – tylko trzeba było otworzyć oczy.
Bóg już przygotował łaskę, zanim jeszcze się rozpłakałeś.
A nasze psy i koty?
One potrafią coś, czego my się wciąż uczymy – zaufać i podnieść się, kiedy słyszą głos pana. Nie pytają, czemu wody zabrakło. Czekają, aż podasz miskę i szepniesz: „chodź, nie bój się, jestem.”
A może Bóg tak dziś do nas mówi?
„Nie bój się. Wstań. Weź za rękę to, co uważasz za stracone. I rusz dalej.”
✍️ Mirosław Antoni Glazik
„Gawęda jak
nasze psy i koty” – 2 lipca 2025
Posłuchaj
Jutrzni i psalmów: YouTube
– Trzeba przeżyć
Cała Liturgia: Opoka
– Liturgia dnia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz