Wielki rozbłysk na niebie i nasze psy

Kilka minut po 19: 00 wyszliśmy z psami na spacer (okolice Chodcza, woj. kujawsko-pomorskie). Było ciemno. Za stodołą jest wolna przestrzeń, którą wybraliśmy na miejsce codziennego wybiegania się naszych psów. Małgosia wyszła pierwsza poza podwórko z naszymi psiakami, a mianowicie z dogiem Borysem, owczarkami górskim: Pusią i Pomponem oraz owczarkiem niemieckim Zoją. Miałem ze sobą latarkę, bo było bardzo ciemno, gdyż nie pojawił się jeszcze księżyc. Gdy minęliśmy rząd olch, nagle zrobiło się bardzo jasno. Ponieważ nie słyszałem żadnego huku, przez moment pomyślałem, że wyjrzał niepodziewanie księżyc, ale gdy się odwróciliśmy, zobaczyliśmy bardzo wysoko na niebie na niebie nad zabudowaniami gospodarstwa wielki rozbłysk, a potem pędzący w kierunku ziemi płonący obiekt, który jeszcze w powietrzu zgasł, lecz pozostawił na niebie jasnożółtą linię. Pomyślałem, że to wystrzelona rakieta albo samolot eksplodował w powietrzu, potem pojawiło się przypuszczenie, iż któryś z sąsiadów wystrzelił racę. Jednak z Małgosią doszliśmy do wniosku, że ten nagły błysk, był zbyt intensywny. Zrobiło się jasno jak w dzień, ale trwało to dosłownie kilka sekund. Powróciliśmy szybko do domu. Około pół godziny później j podjechał do nas Patryk Sz., który powiedział, iż w czasie jazdy samochodem, po godz. 19: 00, gdy dojeżdżał do Chocenia od strony Włocławka, również ten błysk widział. Co to było? Zadzwoniłem również do Jurka P., Z Włocławka, który potwierdził, że podczas spaceru z wnukami nagle nasta la niesamowita jasność, mimo że był na terenie oświetlonym. Co to było?

MAŁY ŻÓŁW KÓŁECZKO (haiku)

Mirosław Antoni Glazik (M.A.G.)

MAŁY ŻÓŁW KÓŁECZKO 

              Żółw stepowy Kółeczko. 

       Foto: Mirosław Antoni Glazik (M.A.G.)    

Patrzy na mnie
czarną kropką oka

łowię
jego milczącą obecność

23 X 1994

Pieśń Szaraka

Mirosław Antoni Glazik (M.A.G.)

Pieśń  Szaraka

Biegnę przez pola przez łąki

przemykam pomiędzy drzewami

chemiczne zostawiam ślady

para czujnych oczu i słuchy  i rytm

 i strach i radość zielona symfonia deszczu i słońca

wytrwałość się opłaca nie tylko w zalotach uciekłem

z legendy o szalonym zającu

o zmroku się pojawiam jakby znikąd

jestem cieniem na księżycu pojawiam się i znikam

przyzywam brzask i wiosnę przynoszę

nowe światło na pola uprawne 

i życiodajną wodę szepcę do pękającego jaja

podszywam się pod czajkę

o zmierzchu poruszam się w oku sowy

dawnymi czasy łowiono mnie do zebrania plonów

polują na mnie z reflektorami

woń psów woń prochu

woń człowieka coraz

coraz bliżej uciekam

pędzę chcę żyć chcę żyć chcę żyć

na łąkach siedzę nieruchomo

swobodnie w zaroślach

wykorzystuję lasy i zagajniki umiem znikać

bujne chwasty zatrute trawy kosy żniwiarzy

trzaask trzaask ciach ciach

ścinanie zająca zboże krwawi 

traktory pługi sidła

kaleczą szczerość pola

samotnie stoję słupkiem

a potem bieg szybki jak wiatr

żyję pod osłoną nocy

jestem pieśnią i krajobrazem                                   

umykam spod łap chartów

błąkam się po bezdrożach

siedzę na ścianach katakumb

i na wielkanocnych stołach

pośród pisanek i przy Świętej Rodzinie

wyrastam jako cierń z kostura pielgrzyma

czarownice mogą przebierać się za zająca

niezauważalny przemykam przez życie

rzucają mnie do ognia oczyszczenia

zmieniają się pola

smutek unosi się jak jesienna mgła

jestem wytrwały

pędzę pędzę pędzę

chcę żyć chcę żyć

chcę...