30 sierpnia 2025

🐾 Psy, koty i… głos sumienia - Refleksja nad sprawą ks. Dominika Chmielewskiego SDB

Mirosław Antoni Glazik

Przywódca Duchowy Narodu i Społeczeństwa Polskiego

Na tym blogu zazwyczaj piszę o naszych psach i kotach – o ich zabawnych przygodach, spacerach, codziennym życiu. Ale dziś nie mogę przemilczeć czegoś innego.

Świat ludzi bywa bardziej dramatyczny niż świat zwierząt. Pies nie udaje, kot nie gra roli. A my, ludzie, potrafimy czasem ubrać się w maski i zwodzić innych. Dlatego obok zdjęć naszych pupili pojawia się dziś coś poważnego: sprawa ks. Dominika Chmielewskiego SDB.

To temat, który poruszył moje serce i sumienie. Napisałem o tym obszernie na moim drugim blogu „Głos Kowala i Okolicy”, a także przygotowałem film na YouTube. Użyłem mocnych słów, bo i sprawa jest mocna.

👉 Tutaj obejrzysz film: [link do YouTube]
👉 Tutaj przeczytasz pełny wpis - link do bloga „Głos Kowala i Okolicy”"

https://gloskowala.blogspot.com/2025/08/ksiadz-ktory-zawiod-system-ktory-milcza.html

A miniatura, którą wybrałem, mówi sama za siebie:

„DOŚĆ POŁAŻANIA ZŁU”)

Tak jak nasze psy i koty są szczere w swoim zachowaniu, tak i my – ludzie – powinniśmy domagać się szczerości, prawdy i odpowiedzialności.

27 sierpnia 2025

🐾 „Bóg, który zna serce – autentyczność i miłość. Teksty liturgii środy 27 sierpnia 2025

Dziś, w środowy poranek, liturgia Kościoła prowadzi nas do niezwykle żywych tekstów. Św. Paweł w Liście do Tesaloniczan mówi o trudzie i pracy. Ewangelia ostrzega przed hipokryzją. Psalm przypomina, że Bóg zna nas całych – i w jasności, i w ciemności.

Patrzę na moje psy i koty – one nie potrafią udawać. Pies merdający ogonem nie robi tego na pokaz. Kot szukający bliskości nie gra roli. Ich autentyczność jest jak echo Ewangelii: nie bądź jak grób pobielany – bądź sobą, prawdziwym, takim, jakim jesteś wobec Boga.

Św. Monika, wspominana dziś w liturgii, uczy wytrwałości. Latami modliła się za syna, Augustyna. I została wysłuchana. To lekcja, że modlitwa i autentyczna miłość mają moc przemiany większą, niż się spodziewamy.

Dlatego dzisiejsze wezwanie brzmi:

pracuj i trwaj w wierze, jak Paweł;
miej świadomość obecności Boga, jak psalmista;
żyj słowem Jezusa, jak zachęca Jan;
unikaj pozorów, jak przestrzega Chrystus.

A nade wszystko – ufaj i módl się wytrwale, jak św. Monika.

1. Analiza i interpretacja czytań (27 sierpnia 2025 – św. Moniki)

Pierwsze czytanie – 1 Tes 2, 9-13

Św. Paweł przypomina, że jego posługa nie była teoretycznym nauczaniem, lecz trudem i poświęceniem „dniem i nocą”. Apostoł nie chciał być ciężarem, lecz służył, jak ojciec dzieciom – prosząc, zachęcając, a nawet zaklinając, by wierni żyli „godnie Boga”.
Klucz: Ewangelia nie jest teorią ani słowami ludzkimi, ale Słowem Boga działającym w człowieku. Wiara wymaga wysiłku, ale daje życie i chwałę.

Psalm 139 (138)

Psalmista wyznaje: nie da się uciec od Boga. On zna i przenika całego człowieka, jest obecny w niebie i otchłani, w świetle i w ciemności. Nawet noc staje się jasna, gdy On jest blisko.
Klucz: Bóg jest zawsze obecny – w chwili radości i w mroku rozpaczy. Dla człowieka wierzącego świadomość tej bliskości jest źródłem pokoju i odwagi.

Aklamacja – 1 J 2, 5

„Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.”
Klucz: Miłość Boża objawia się nie w deklaracjach, ale w posłuszeństwie i wierności słowu Jezusa. To codzienna praktyka życia zgodna z nauką Ewangelii.

Ewangelia – Mt 23, 27-32

Jezus piętnuje obłudę faryzeuszów – porównuje ich do „grobów pobielanych”: pięknych na zewnątrz, wewnątrz pełnych brudu i kości. Ich religijność była pozorna: budowali grobowce prorokom, a jednocześnie w ich sercach tkwiła ta sama nienawiść, która dawniej mordowała proroków.
Klucz: Prawdziwa wiara to autentyczność – wewnętrzna zgodność serca z czynami. Hipokryzja niszczy wspólnotę i zabija prorockie słowo.

26 sierpnia 2025

Spacer spacerem, ale najlepiej jest w domu – psy, pola i przedsmak jesieni...

Gawęda jak nasze psy i koty

25 sierpnia 2025 r.

Wczorajszy popołudnie spędziłem w Szczutkowie. Choć lato wciąż ciepłe, to w powietrzu czuć już przedsmak jesieni. Pola uprzątnięte, w oddali słychać jaskółki, gołębie, a czasem nawet żurawia. Takie chwile mają w sobie spokój i siłę – człowiek odrywa się od pracy umysłowej i oddycha pełną piersią.

Byłem w sumie na trzech spacerach i wyprowadziłem cztery psy z siedmiu, które mieszkają na gospodarstwie. To dla mnie ważne – mimo obowiązków zawsze staram się znaleźć dla nich czas.

Pierwszy spacer odbyłem z owczarkiem niemieckim Szarikiem. Ruszyliśmy wiejską drogą w kierunku krzyża. Po drodze wybiegły psy Młodej Sąsiadki – niewielkie, ale pełne energii. Szarik nie przestraszył się, choć był nieco zaskoczony. Chwilę później wyszedł Starszy Sąsiad ze swoją suczką, mieszańcem przypominającym owczarka. Psy powąchały się, chwilę przyglądały sobie nieufnie, po czym ruszyły każde w swoją stronę. Sam sąsiad, w rozmowie, zapytał, czy nie sprzedałbym Szarika za 500 zł. Odpowiedziałem bez wahania, że nie – to nie jest pies na sprzedaż, lecz przyjaciel. Przewidujemy jeszcze wiele wspólnych lat, bo jest w sile wieku.

Drugi spacer odbyłem z Mikusią – białą suczką – i jej przyjaciółką, czarną Elziczką. Obie mieszkają w jednym boksie i tworzą nierozłączną parę. Szły bardzo ładnie, posłusznie. Kilka razy mijały nas samochody, a Mikusia, choć biegała bez smyczy, zachowała się wzorowo – nie goniła, wracała do mnie, przybiegała na zawołanie. Szliśmy w stronę lasu i jeziora, skręciliśmy polną drogą w prawo. Psy zatrzymywały się, by skubać trawę, a ja obserwowałem pola i cieszyłem się ciszą. To był spacer, który dawał poczucie harmonii.

Na zakończenie dnia poszedłem jeszcze z Timurem – psem kaskaderem. Ten wieczorny spacer, około godziny dwudziestej, zamknął cały dzień. Szliśmy w złotawym świetle zachodzącego słońca, drogą wśród pól. Timur maszerował ochoczo, ale co chwilę oglądał się za siebie – jakby chciał wracać na swoje podwórko i do znajomego kojca. Gdy tylko tam dotarliśmy, pobiegł radośnie, jakby chciał powiedzieć: „Spacer spacerem, ale najlepiej jest w domu”.

Trzy spacery, cztery psy, kilka godzin blisko natury. To dla mnie nie tylko obowiązek, ale i rekreacja – lekarstwo dla pisarza i nauczyciela, blogera i vlogera. W takich chwilach naprawdę można odetchnąć i zrozumieć, że życie trzeba przeżywać w pełni – zwyczajnie, ale głęboko.

Trzeba przeżyć – właśnie tak.

Codzienna Jutrznia – zawierzenie Maryi – 📖 „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5) | Jutrznia – Biblia

Maryja – nasza Królowa i Matka

Dziś w liturgii przeżywamy Uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej. Ewangelia o weselu w Kanie przypomina Jej słowa: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. To wezwanie do pełnego zawierzenia Chrystusowi. Zapraszam do wspólnej modlitwy Jutrznią i do obejrzenia nagrania na moim kanale YouTube.

Codzienna Jutrznia – zawierzenie Maryi

Modlitwa poranna 26 sierpnia 2025 r. to czas dziękczynienia za opiekę Maryi nad naszym narodem i życiem osobistym. Ewangelia ukazuje cud przemiany wody w wino – znak, że zaufanie Jezusowi, przez wstawiennictwo Maryi, prowadzi do radości i życia pełnego łaski.

📜 Plan odcinka

📖 „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5) | Jutrznia – Biblia – wtorek – 26 08 2025 MagKwadrans 1696

1. Powitanie i wprowadzenie w liturgię dnia

Dziś obchodzimy Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej – Królowej Polski, której powierzamy siebie, nasz naród i Kościół. To szczególny dzień wdzięczności za duchową obecność Matki w dziejach Polski.

2. Modlitwa zawierzenia i dziękczynna

Krótka modlitwa: zawierzenie Maryi, podziękowanie za opiekę i prośba o umocnienie wiary.

3. Odmówienie Jutrzni

(tekst według Brewiarza).

4. Czytania biblijne

Źródło: OPOKA – Liturgia.

Prz 8, 22–35 – Mądrość u Boga od początku.
Ps 48 (47) – „Tyś wielką chlubą naszego narodu”.
Ga 4, 4–7 – „Zrodzony z Niewiasty”.
J 2, 1–11 – Wesele w Kanie Galilejskiej.

5. Komentarz i analiza tekstów

Przysłów 8 – Maryja jako najdoskonalsze dzieło Stwórcy. Mądrość, która raduje się ludźmi, zapowiada obecność Matki Zbawiciela w dziele Odkupienia.
Psalm 48 – Naród izraelski wielbi Syjon, a my wielbimy Jasną Górę – duchową stolicę Polski, gdzie Maryja jest naszą chlubą.
Ga 4 – Syn Boży narodził się z Niewiasty – w pełni czasu. W Maryi otrzymujemy znak adopcji Bożej: nie jesteśmy niewolnikami, lecz dziećmi i dziedzicami.
J 2 – Cud w Kanie to początek znaków: Maryja uczy nas ufności i posłuszeństwa Jezusowi. Jej słowa: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” są kluczem chrześcijańskiego życia.

6. Refleksja modlitewna

Maryjo Częstochowska, Matko i Królowo, ucz nas codziennego zawierzenia Twojemu Synowi. Niech nasze serca będą otwarte na „cud przemiany” – by woda codzienności stawała się winem wiary, nadziei i miłości.

7. Modlitwa końcowa i błogosławieństwo na dzień

Zawierzenie Maryi – o pokój, wierność Ewangelii i odwagę świadectwa.

Pierwsze czytanie

Prz 8,22-35

Czytanie z Księgi Przysłów

Tak mówi Mądrość Boża:

«Pan mnie zrodził jako początek swej mocy, przed dziełami swymi, od pradawna. Od wieków zostałam ustanowiona, od początku, przed pradziejami ziemi.

Przed oceanem zostałam zrodzona, przed źródłami pełnymi wód; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zostałam zrodzona. Nim glebę i pola uczynił, przed pierwszymi skibami roli.

Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód; gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej Otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wystąpiły; gdy ustalił fundamenty ziemi. I byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim. Igrając na okręgu ziemi, radowałam się przy synach ludzkich.

Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie, błogosławieni ci, co dróg moich strzegą. Słuchajcie przestrogi i bądźcie mądrzy, a jej nie odrzucajcie. Błogosławiony jest człowiek, który mnie słucha, który co dzień u drzwi moich czeka, czuwając u progu mej bramy. Bo kto mnie znajdzie, znajdzie życie i osiągnie upodobanie Pana».

Psalm responsoryjny

Ps 48

Ps 48 (47), 2-3ab. 9. 10--11. 13-15 (R.: Jdt 15, 9d)

Tyś wielką chlubą naszego narodu.

Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście naszego Boga.
Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.

Tyś wielką chlubą naszego narodu.

Cośmy słyszeli, to zobaczyliśmy *
w mieście Pana Zastępów,
w mieście naszego Boga; *
Bóg je umacnia na wieki.

Tyś wielką chlubą naszego narodu.

Rozważamy, Boże, Twoją łaskawość *
we wnętrzu Twojej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja †
sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

Tyś wielką chlubą naszego narodu.

Obejdźcie dokoła Syjon, *
policzcie jego wieże.
By powiedzieć przyszłym pokoleniom, *
że Bóg jest naszym Bogiem na wieki.

Tyś wielką chlubą naszego narodu.

Drugie czytanie

Ga 4,4-7

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów

Bracia:

Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.

Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze!» A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Łk 1, 28

Alleluja, alleluja, alleluja

Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławiona jesteś między niewiastami

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

J 2,1-11

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa.

Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina».

Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?»

Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».

Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.

Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi.

Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.

Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».

Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

25 sierpnia 2025

Anioł Pański #1695 | Psalm 84 – Szczęście w domu Pana – analiza i interpretacja

Anioł Pański #1695 | Psalm 84 – Szczęście w domu Pana

Są takie dni, kiedy człowiek wie, że nie uratuje go ani polityka, ani pieniądze, ani spryt. Ratuje bliskość. Psalm 84 uczy, że prawdziwe szczęście rodzi się z bliskości Boga. Autor nie śpiewa o murach, tylko o Obecności. „Jeden dzień u Ciebie lepszy niż tysiące gdzie indziej” — to nie poezja na pocieszenie, to recepta na życie.

Po pierwsze: tęsknota. „Moje serce i ciało wołają do Boga żywego.” Kto nie tęskni, ten łatwo zadowala się substytutami — namiotami grzeszników, które kuszą komfortem, ale nie karmią duszy.

Po drugie: droga. „Dolina Baka” — pustynia, łzy, zmęczenie — staje się źródłem. Z Bogiem najtrudniejsze odcinki zamieniają się w miejsca, gdzie bije woda. To nie bajka: to doświadczenie pielgrzymów, którzy idą „z mocy w moc”.

Po trzecie: dom. U Boga nawet wróbel i jaskółka „są u siebie”. Kościół to nie klub doskonałych, ale dom dla spragnionych. Tu Bóg jest „słońcem i tarczą”: daje światło na rozum i ciepło na serce; chroni, gdy wiatr wieje prosto w twarz.

W świecie hałasu Psalm 84 przypomina prostą prawdę: szczęśliwy jest ten, kto ufa Panu. I to jest program na dziś — wracać do Źródła, stawać choćby „w progu”, byle być blisko.

Psalm 84 — „Szczęście mieszkańca świątyni” - – analiza i interpretacja

Nagłówek: „Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Synów Koracha.”
To wskazuje na tradycję śpiewu świątynnego (ród lewicki „synów Koracha”) i możliwy charakter pielgrzymkowy utworu.

1) Kluczowe przesłanie (teza)

Prawdziwe szczęście rodzi się z bliskości Boga: najpierw jako tęsknota (pragnienie świątyni), potem jako droga (pielgrzymowanie „z mocy w moc”), wreszcie jako zamieszkanie („jeden dzień u Ciebie lepszy niż tysiące gdzie indziej”). Bóg jest słońcem i tarczą: daje światło, życie, ochronę i łaskę.

2) Struktura literacka

A (w. 2–5): Tęsknota za świątynią i błogosławieństwo tych, co w niej mieszkają („Szczęśliwi…”).
B (w. 6–8): Droga pielgrzymów przez „dolinę Baka” → zamienia się w źródło; wzrost „z mocy w moc”.
C (w. 9–10): Modlitwa wstawiennicza; spojrzenie Boga na „Pomazańca”.
A’ (w. 11–13): Wyznanie: „jeden dzień w przybytkach Twoich lepszy niż tysiące”; obraz Boga „słońce i tarcza”; finałowe „szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!”.

Występują trzy „makaryzmy” (błogosławieństwa/szczęśliwości): w. 5, 6, 13 — tworzą ramę i rytm duchowy psalmu.

3) Obrazy i słowa‑klucze

„Panie Zastępów” (JHWH Sebaot) — Bóg potężny, goszczący całe „zastępy” (nieba, Izraela).
Ptaki u ołtarzy (w. 4) — nawet najmniejsze stworzenia są u siebie w domu Boga; obraz gościnności świątyni.
„Dolina Baka” (w. 7) — hebrajskie Baka bywa łączone z balsamicznymi drzewami rosnącymi na suchych terenach lub z rdzeniem „płakać” (tradycja: „dolina łez”). Sens w obu wypadkach podobny: Bóg przemienia trud i suszę w źródło.
„Z mocy w moc” (w. 8) — postęp pielgrzyma: im dalej idzie, tym więcej ma siły; łaska rodzi łaskę.
„Puklerz/Pomazaniec” (w. 10) — „puklerz” = tarcza; „Pomazaniec” to najpewniej król (dynastia Dawida), za którego modli się lud.
„Słońce i tarcza” (w. 12) — Bóg jako źródło życia i obrońca. Nie idolatria „słońca”, lecz metafora Bożej dobroci i ochrony.
„Próg” vs „namioty grzeszników” (w. 11) — minimalne uczestnictwo w obecności Boga przewyższa komfort życia bez Niego.

4) Egzegeza (skrót strofa po strofie)

w. 2–5 — Zachwyt i tęsknota

Modlący pragnie „przedsieni Pańskich” całym sobą („serce i ciało”). Nawet wróbel i jaskółka „są u siebie” przy ołtarzach — jak pielgrzym, który czuje, że u Boga jest dom. Pierwsze błogosławieństwo: szczęśliwi, którzy mieszkają (stała bliskość, liturgia, uwielbienie).

w. 6–8 — Droga, która przemienia pustynię

Drugie błogosławieństwo: szczęśliwi, których moc jest w Bogu. Pielgrzymi przechodzą dolinę Baka: miejsce trudne staje się „źródłem”; obraz łaski w drodze. „Z mocy w moc” — duchowa dynamika: każdy etap niesie wzrost i prowadzi „na Syjon” (miejsce spotkania z Bogiem).

w. 9–10 — Modlitwa za lud i króla

Wezwanie do „Pana Zastępów” o wysłuchanie i spojrzenie na Pomazańca (króla). W perspektywie chrześcijańskiej odczytujemy to również typologicznie: Mesjasz‑Chrystus jako Ten, w którym Bóg patrzy miłością na lud.

w. 11–13 — Wyznanie i obietnica

Kontrast: „próg domu Boga” > „namioty grzeszników”. Bóg = „słońce i tarcza”; „darzy łaską i chwałą” i „nie odmawia dobra” tym, którzy chodzą „nienagannie” (uczciwie, prosto). Trzeci makaryzm: „szczęśliwy, kto ufa” — kulminacja wiary.

5) Teologia psalmu

Teologia obecności: nie budynek sam w sobie, lecz Bóg, który tam mieszka, daje szczęście.
Teologia pielgrzymowania: życie wiary to droga; trud w ręku Boga zmienia się w błogosławieństwo.
Teologia królestwa/Mesjasza: wspólnota modli się także za pomazańca — porządek zbawczy obejmuje cały lud.
Łaska i etos: Bóg „nie odmawia dobra” tym, którzy chodzą nienagannie — łaska nie znosi moralności, lecz ją uzdalnia.

6) Odczytanie chrześcijańskie

Chrystus jako Świątynia (J 2,19–21) oraz Głowa i Ciało: Kościół jako „żywe kamienie” (1 P 2,5).
Eucharystia: „jeden dzień” przy Panu przewyższa wszystkie, bo to przedsmak nieba.
Pielgrzymowanie: „z mocy w moc” = paschalny rytm życia ucznia (krzyż → zmartwychwstanie).
Maryjne światło (opcjonalnie w Twoim cyklu): Maryja prowadzi do „domu Pana”, jest nauczycielką modlitwy (Anioł Pański).

7) Zastosowanie (dla słuchaczy)

Gdzie jest dziś moja „dolina Baka”? Co Bóg chce w niej przemienić w źródło?
Czy dbam o „próg domu Boga”? (nawyk modlitwy, niedzielna Eucharystia, adoracja).
Z kim się modlę „za Pomazańca”? (za pasterzy Kościoła, rządzących — o mądrość i wierność).
Ufność: czy wierzę, że Bóg jest „słońcem i tarczą” także wtedy, gdy nie czuję światła?

8) Lectio divina – konspekt 5 kroków

Lectio – przeczytaj powoli w. 11: „Jeden dzień w przybytkach Twoich…”
Meditatio – co w moim życiu realnie pokazuje, że to uważam za większe dobro?
Oratio – proś: „Panie, bądź moim słońcem i tarczą”.
Contemplatio – trwaj w ciszy przy słowie „szczęśliwy, kto ufa”.
Actio – jeden konkretny krok: adoracja/komunia duchowa/pojednanie.

„Szczęśliwy, kto ufa Panu.”
Co to są te makaryzmy?
Krótko: makaryzm (gr. makários = „szczęśliwy/błogosławiony”) to formuła błogosławieństwa wobec człowieka w Biblii: zdanie typu
„Szczęśliwy/Błogosławiony ten, kto… [warunek/postawa]”.
Nie jest to życzenie, tylko deklaracja faktu: tak żyjący człowiek jest naprawdę szczęśliwy w oczach Boga.

Cechy
Budowa: orzeczenie („szczęśliwy/błogosławiony”) + adresat („kto…”) + powód/owoc.
Hebrajski pierwowzór: ’ašrê (np. Ps 1 „Szczęśliwy mąż…”).
Grecki (LXX/NT): makarios (np. Mt 5: „Błogosławieni ubodzy w duchu…”).
Różnica wobec „berakah”: berakah błogosławi Boga („Niech będzie błogosławiony Pan”), makaryzm ogłasza szczęście człowieka.

Funkcja

Mądrościowa i wychowawcza: wskazuje drogę życia, zachęca, by naśladować opisaną postawę.
Kontrast do formuły „biada” (ouai): makaryzm pokazuje błogosławieństwo, „biada” – konsekwencje złej drogi.

Przykłady

ST: Ps 1; 32; 84; 112 (często w Psalmach i Przysłów).
NT: Mt 5,1–12 (Błogosławieństwa), J 20,29 („Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”), Ap 1,3.

W Psalmie 84

Mamy aż trzy makaryzmy:

„Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim…” (w. 5)
„Szczęśliwi, których moc jest w Tobie…” (w. 6)
„Szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!” (w. 13)
Hasło: „szczęśliwy, kto ufa” to właśnie skrócony makaryzm – esencja całego psalmu.

24 sierpnia 2025

Jutrznia – niedziela, 24 sierpnia 2025 | „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”

Treść:
Każdego ranka spotykamy się, by wsłuchiwać się w Słowo Boże.
Dziś Jezus przypomina nam, że ciasna brama prowadzi do życia, a Królestwo Boże dostępne jest dla tych, którzy Mu zaufają.

„Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” – to wyznanie Piotra staje się dziś także naszym wyznaniem wiary.

Zapraszam Cię do przeżycia dzisiejszej modlitwy razem ze mną:
👉 Jutrznia – 24 sierpnia 2025 -

https://www.youtube.com/live/7PCmw6S4Tf4

22 sierpnia 2025

Kowalska codzienność, Lnianek i myśli o Polsce

Kowal, 22 sierpnia 2025 r.

Dzisiejszy dzień spędzam w Kowalu – w rytmie codzienności, nauki i literatury. Przeglądam materiały do lekcji polskiego, historii, religii, łaciny, wiedzy o kulturze i wiedzy o społeczeństwie. Przygotowuję się zarówno do pracy z cudzoziemcami na platformie Preply, ale też w ramach Akademii Glazika, jak i do zajęć w liceum dla dorosłych.

Codzienność w Szczutkowie – psy, kury, monitoring, a także czujne oko gospodarza, który dba o to miejsce – dodaje mi siły do ciężkiej pracy umysłowej. To proste życie, ale właśnie w nim odnajduję równowagę.

Równocześnie pracuję nad powieścią „Lnianek”, która jest dla mnie trudnym, emocjonalnym powrotem do dzieciństwa. To historia utkana z pamięci, ze wspomnień i ludzkich losów, które nie dają mi spokoju. A obok tego rodzi się jeszcze inna powieść – ale o niej na razie milczę. Niech pozostanie tajemnicą.

Dziś odwiedził mnie mój przyjaciel Marek. Nie widzieliśmy się od kilku tygodni, więc rozmowa była potrzebna. Oczywiście gadaliśmy o swoich prywatnych sprawach, ale też o Polsce i o tym, jak ludziom ciężko się dziś żyje. W niektórych sprawach mamy podobne zdanie, w innych – zupełnie odmienne. I dobrze! Bo Marek mówi to, co naprawdę myśli, a ja też nie mam zwyczaju udawać, że czarne jest białe.

Ja mam nawet ten „luksus”, że od 2006 roku w ogóle nie oglądam telewizji. W moim domu telewizora nie było i nie będzie – no chyba że idę do kogoś w gości, gdzie stoi włączony. Można więc powiedzieć, że mainstreamowa propaganda nie ma nade mną władzy. Wiem, to szok dla wielu – jak to możliwe, że człowiek żyje bez TVP, TVN i innych cudów? A jednak żyję. Nawet całkiem nieźle. Może to właśnie dlatego mogę jeszcze myśleć samodzielnie…

Myśląc o Polsce, nie mogę uciec od aktualnych wydarzeń. Trwają nieustanne próby budowania zaplecza dla wojny rosyjsko-ukraińskiej i wciągnięcia naszego kraju w działania militarne. Na szczęście obecny rząd – pod kierunkiem premiera Donalda Tuska – jak na razie „udaje głupiego” i nie daje się sprowokować. Choć nigdy nie byłem jego fanem, dziś muszę go pochwalić za rozsądny dystans.

👉 To wpis, który łączy codzienność, literaturę, spotkanie z przyjacielem i refleksję o Polsce. A tych, którzy chcą przeczytać więcej moich opinii o sprawach społecznych i politycznych, zapraszam również na blog: „Głos Kowala i Okolicy” – https://gloskowala.blogspot.com/

20 sierpnia 2025

Polityka, wiara i media – niebezpieczne związki

W Gazecie Wyborczej pojawił się artykuł o Grzegorzu Braunie i tzw. „umundurowanych katolikach”. Tekst brzmi jak ostrzeżenie: religia wykorzystywana do celów politycznych może stać się narzędziem walki o władzę, a nie świadectwem wiary. I tu trzeba się zgodzić – wiara instrumentalizowana przestaje być Ewangelią, staje się propagandą.

Drugi wątek artykułu dotyczy mediów i sztucznej inteligencji. Przypadki przypisywania nieistniejących słów dziennikarzom czy publikowania wygenerowanych komputerowo zdjęć pokazują, że problem nie leży w samej technologii, lecz w braku rzetelności i odpowiedzialności.

Polska potrzebuje dziś więcej prawdy i mniej cynizmu, bo i politycy, i media mogą służyć albo dobru wspólnemu, albo własnym interesom. A wybór zależy zawsze od człowieka.

† Mirosław Antoni Glazik (M.A.G.)
nauczyciel i pisarz – rzymski katolik

17 sierpnia 2025

Razem dla życia – nasz głos wobec cierpienia w Gazie

Mirosław Antoni Glazik

Nie trzeba być ekspertem prawa międzynarodowego, by widzieć, że w Strefie Gazy giną tysiące niewinnych ludzi. Coraz więcej uczonych i instytucji alarmuje: sytuacja może nosić znamiona ludobójstwa.

Jako przedstawiciel Ruchu Obywatelskiego Razem dla Polski wierzę, że także my – zwykli obywatele – mamy prawo i obowiązek upominać się o życie i o pokój. Polska nie może być obojętna. Potrzebujemy jasnego stanowiska:

nie dla przemocy wobec cywilów,
tak dla pomocy humanitarnej,
tak dla prawa międzynarodowego i solidarności z cierpiącymi.

Historia uczy nas, że milczenie wobec zbrodni to współudział. Dlatego mówimy głośno: Razem dla Polski – Razem dla życia!

† Mirosław Antoni Glazik
Przewodniczący Ruchu Obywatelskiego Razem dla Polski

15 sierpnia 2025

Maryja w niebie – modlitwa i rozważanie na 15 sierpnia 2025

Tytuł: Maryja w niebie – modlitwa i rozważanie na 15 sierpnia 2025

Treść:

Osobisty ton, Magnificat jako zaproszenie do wdzięczności.
Cytat przewodni: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”.
Zachęta: wspólna modlitwa i osobista refleksja.
Linki do Jutrzni i modlitwy:
https://www.youtube.com/live/uCZBAjoaQm4

Tytuł: Maryja w niebie – modlitwa i rozważanie na 15 sierpnia 2025

Treść:

Dziś, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, chcę zaprosić Was do wspólnej modlitwy i chwili refleksji.
To szczególny dzień – w całym Kościele rozbrzmiewają słowa Magnificat, pieśni Maryi, która z radością wyznaje:

„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1, 49).

To zdanie jest nie tylko wspomnieniem cudu w Jej życiu, lecz także zaproszeniem dla każdego z nas, by dostrzec i nazwać dobro, które Bóg czyni w naszej codzienności. Uczy nas wdzięczności, która przemienia serce i daje pokój.

Zachęcam Was, by dziś, razem ze mną, stanąć przed Bogiem w modlitwie dziękczynienia – za dar życia, za bliskich, za piękno stworzenia, za nadzieję, którą daje wiara.

📿 Wspólna modlitwa Jutrzni i rozważanie na dziś:

➡️ Obejrzyj Jutrznię na moim kanale YouTube

📖 Teksty modlitwy i rozważania znajdziecie też na moich blogach:
„Gawęda jak nasze psy i koty” – teksty i refleksje duchowe
„Głos Kowala i Okolicy” – lokalnie i duchowo

Niech ten dzień będzie dla nas wszystkich czasem modlitwy, wdzięczności i pokoju.

13 sierpnia 2025

MODLITWA POWSZECHNA (WIERNYCH) – Przywódca Duchowy Narodu i Społeczeństwa Polskiego

Mirosław Antoni Glazik

MODLITWA POWSZECHNA (WIERNYCH) – Przywódca Duchowy Narodu i Społeczeństwa Polskiego

MODLITWA POWSZECHNA (WIERNYCH) – WERSJA SCALONA

Data opracowania: 11 sierpnia 2025 (na podstawie ustaleń z 11 czerwca 2025)

Uznajmy przed Bogiem naszą grzeszność i słabość. Wyznajmy z pokorą, że jesteśmy grzeszni i słabi. Prośmy Chrystusa o przebaczenie, abyśmy – gdy powtórnie przyjdzie sądzić żywych i umarłych – mogli znaleźć się w Jego Królestwie. Chrystus Król jest sprawiedliwym Sędzią i Dobrym Pasterzem. Dzięki Jego zmartwychwstaniu – jako Nowego Adama – ludzkość otrzymała możliwość zwyciężania grzechu i czynienia dobra.
Abyśmy w dniu sądu mogli stanąć po prawicy Chrystusa Króla, zanieśmy do Boga nasze ufne prośby i błagania, wołając wspólnie: