Pierwsze czytanie
Wj 14, 5-9. 10-18
Czytanie
z Księgi Wyjścia
Gdy doniesiono królowi egipskiemu o
ucieczce ludu, zmieniło się usposobienie faraona i jego sług
względem niego i rzekli: «Cóż uczyniliśmy, pozwalając Izraelowi
porzucić u nas służbę?» Rozkazał wówczas faraon zaprzęgać
swoje rydwany i zabrał ludzi swoich z sobą. Wziął sześćset
rydwanów wyborowych oraz wszystkie inne rydwany egipskie, a na
każdym z nich byli dzielni wojownicy.
Pan uczynił upartym
serce faraona, króla egipskiego, który urządził pościg za
Izraelitami. Ci jednak wyszli swobodnie. Egipcjanie więc ścigali
ich i dopędzili obozujących nad morzem.
A gdy się
przybliżył faraon, Izraelici podnieśli oczy i ujrzawszy, że
Egipcjanie ciągną za nimi, ogromnie się przerazili. Izraelici
podnieśli głośne wołanie do Pana. Rzekli do Mojżesza: «Czyż
brakowało grobów w Egipcie, że nas tu przyprowadziłeś, abyśmy
pomarli na pustyni? Cóż uczyniłeś nam przez to, że wyprowadziłeś
nas z Egiptu? Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw
nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom? Lepiej bowiem nam było
służyć im, niż umierać na tej pustyni».
Mojżesz
odpowiedział ludowi: «Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim
miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj.
Egipcjan bowiem, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy
oglądać. Pan będzie walczył za was, a wy pozostaniecie
spokojni».
Pan rzekł do Mojżesza: «Czemu głośno wołasz
do Mnie? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś
swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a
wejdą Izraelici w środek morza na suchą ziemię. Ja natomiast
uczynię upartymi serca Egipcjan, tak że pójdą za nimi. Wtedy
okażę moją potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów
i wszystkich jego jeźdźców. A gdy okażę moją potęgę wobec
faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają Egipcjanie, że
Ja jestem Pan».
Psalm responsoryjny
Wj 15, 1-2. 3-4. 5-6
Wj
15, 1b-2c. 3-4. 5-6 (R.: por. 1bc)
Śpiewajmy Panu, który moc
okazał
Zaśpiewam na cześć Pana, który okrył się sławą,
*
gdy konia i jeźdźca pogrążył w morskiej toni.
Pan jest
moją mocą i źródłem męstwa, †
Jemu zawdzięczam moje
ocalenie. *
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę.
Śpiewajmy
Panu, który moc okazał
Pan, wojownik potężny, *
«Ten,
który jest», brzmi Jego imię.
Rzucił w morze rydwany faraona i
wojsko jego, *
wybrani wodzowie legli w Morzu
Czerwonym.
Śpiewajmy Panu, który moc okazał
Przepaści
ich ogarnęły, *
jak głaz runęli w głębinę.
Uwielbiona
jest potęga prawicy Twej, Panie, *
prawica Twa, o Panie, starła
nieprzyjaciół.
Śpiewajmy Panu, który moc okazał
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Ps 95 (94), 8a. 7d
Alleluja,
alleluja, alleluja
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc
waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Alleluja,
alleluja, alleluja
Ewangelia
Mt 12, 38-42
Słowa
Ewangelii według Świętego Mateusza
Niektórzy z uczonych w
Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, chcielibyśmy
zobaczyć jakiś znak od Ciebie». Lecz On im odpowiedział:
«Plemię
przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu
dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni
i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy
będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.
Ludzie z Niniwy
powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je, ponieważ
oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili; a oto tu jest coś
więcej niż Jonasz.
Królowa z południa powstanie na sądzie
przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi
przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej
niż Salomon»
Pierwsze czytanie
Poranne rozważanie biblijne i liturgiczne na 21 lipca 2025 r.
Dzień Powszedni
(poniedziałek)
Wspomnienie
dowolne: św. Wawrzyńca z Brindisi,
prezbitera i doktora Kościoła
lub:
św. Apolinarego, biskupa i męczennika
Rok
liturgiczny C/I
1. Jutrznia – modlitwa poranna Kościoła
Psalmodyczna część Jutrzni ukazuje Boga jako Zbawiciela i Obronę Ludu. Tematyka zbawcza, szczególnie silna w psalmach i kantykach poniedziałkowych, współbrzmi z pierwszym czytaniem: Bóg sam walczy za swój lud (Wj 14). W modlitwie porannej nie chodzi tylko o modlitwę indywidualną, ale o wspólne wyznanie: „Śpiewajmy Panu, który moc okazał” – to refren responsorium, który jednoczy modlących się w całym Kościele.
2. Pierwsze czytanie (Wj 14, 5-9.10-18): Pan będzie walczył za was
To fragment o fundamentalnym znaczeniu w historii zbawienia. Po wyjściu z Egiptu lud izraelski staje w sytuacji bez wyjścia: przed nim morze, za nim faraon z rydwanami. Serce Egipcjan jest „zatwardziałe” – to echo biblijnej idei o wolnej woli człowieka, który może zamknąć się na łaskę.
Mojżesz, jako pośrednik, uspokaja lud: nie wy swoją mocą, ale Pan sam dokona wybawienia. Bóg nie oczekuje bezczynności, ale wiary i gotowości: „Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę”. Jest to wezwanie do odwagi i działania z wiarą, nawet gdy po ludzku wydaje się to niemożliwe.
Komentarz księdza:
W dzisiejszym czytaniu z Księgi Wyjścia mamy obraz Boga jako potężnego Obrońcy, ale też jako Wychowawcy. Bóg nie robi wszystkiego za człowieka – oczekuje, że lud podejmie wysiłek. Cud – rozdzielenie morza – przychodzi, gdy Izraelici już ruszają. Także dziś – bez naszego kroku wiary nie doświadczymy mocy Pana.
3. Psalm responsoryjny (Wj 15, 1-6)
Psalm Mojżesza to hymn uwielbienia po przejściu przez Morze Czerwone. Śpiew ten staje się modlitwą pokoleń: Bóg jako wojownik potężny, który wybawia uciśnionych i miażdży pychę możnych.
Warto zauważyć, że to pierwszy hymn wspólnoty Kościoła – liturgia chwali Pana nie tylko za to, co czynił w przeszłości, ale jako działającego dziś.
4. Ewangelia (Mt 12, 38-42): Znak Jonasza
Jezus staje wobec uczonych w Piśmie, którzy chcą widzialnego znaku. On jednak odpowiada, że nie będzie „spektakularnych cudów” dla niewiary. Daje tylko „znak Jonasza” – czyli zapowiedź swojej męki, śmierci i zmartwychwstania.
To, co najważniejsze, wydarzy się „w ukryciu” – jak trzy dni Jonasza we wnętrzu ryby, tak trzy dni Jezusa w grobie. Dopiero wiara odsłania sens tego znaku.
Komentarz księdza:
W świecie, który domaga się ciągłych dowodów, Jezus mówi: wystarczy jeden znak – Jego Krzyż. Nie potrzeba nowych cudów, ale serca, które potrafi rozpoznać Boga ukrytego w codzienności. Królowa z Południa i mieszkańcy Niniwy usłyszeli mniej niż my – a uwierzyli. Czy nasze serca są bardziej zatwardziałe niż ich?
5. Medytacja poranna i wezwanie do działania
Dzisiejsze słowo Boże ukazuje kontrast: serce zatwardziałe (faraona, faryzeuszów) i serce otwarte (Mojżesza, ludu, Jonasza, Królowej z Południa). Ostatecznie, to nie wiedza ani potęga decydują o spotkaniu z Bogiem – ale serce gotowe słuchać i pójść.
Zachęta na dziś:
Nie domagaj się „dowodów od Boga”, ale wsłuchaj się w Jego głos – przez modlitwę, Słowo, sumienie.
Uczyń choć jeden krok wiary – może będzie nim wybaczenie, modlitwa za wroga, odwiedzenie chorego, jałmużna.
Podziękuj Bogu za to, że walczy za ciebie – nawet wtedy, gdy tego nie widzisz.
Modlitwa końcowa:
Panie, prowadź mnie przez moje codzienne Morze Czerwone. Kiedy nie wiem, gdzie iść, bądź moim Mojżeszem. Kiedy boję się przyszłości, bądź moim światłem. Daj mi rozpoznać w Tobie jedyny znak, który zbawia – Krzyż i Zmartwychwstanie. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz