Z Biblią w ręku, z życiem w sercu –
Mirka rozważania biblijne
(Cykl)
„Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz ma upodobanie w Prawie Pana,
nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
Jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
a liście jego nie więdną;
co uczyni, pomyślnie wypada.”
(Psalm 1, 1–3, BT)
1. Wprowadzenie – Psalm jak drzwi
Psalm 1 to nie tylko pierwszy rozdział Księgi Psalmów. To brama. Wchodzi się przez nią do duchowego ogrodu modlitwy, gdzie każde słowo ma korzeń i owoc. Kiedy po raz pierwszy przeczytałem te wersety jako nastolatek, nie wiedziałem jeszcze, że Bóg posadził we mnie drzewo, które zrozumiem dopiero po latach. I teraz – dziś, po doświadczeniach wielu dróg, zakrętów, także pustyń – znów staję przed tą bramą. I zapraszam Cię, Czytelniku, byś przeszedł nią razem ze mną.
2. Co mówi tekst?
Psalm kontrastuje dwie drogi: drogę sprawiedliwego i drogę grzesznika.
Sprawiedliwy nie idzie, nie wchodzi, nie zasiada – to świadomy dystans wobec zła.
Zamiast tego rozmyśla nad Prawem Pana – czyli nad Bożym Słowem – i znajduje w nim radość.
Jest jak drzewo – obraz stabilności, życia, trwania i owocowania.
W kontraście: grzesznicy są jak plewa, czyli coś lekkiego, niestałego, unoszonego wiatrem.
3. Co znaczy dzisiaj?
W świecie, gdzie każdy goni za tym, co modne,
szybkie, powierzchowne, Bóg proponuje
drogę kontemplacji, ciszy, zakorzenienia.
Psalm
1 mówi:
Nie musisz być liściem unoszonym przez chaos. Możesz być drzewem.
Nie musisz iść za głosem większości. Możesz rozważać Słowo i trwać przy Nim.
Nie wszystko, co błyszczy, ma owoc. Ale to, co ciche i wierne, przynosi życie.
4. Refleksja duchowa
Zatrzymaj się dziś na chwilę. Zadaj sobie proste pytanie:
Czy jestem drzewem – czy tylko plewą?
Gdzie są moje korzenie?
Z jakiego źródła czerpię siłę codziennie?
Nie musisz wiedzieć wszystkiego. Wystarczy, że zaczniesz rozważać Słowo – dniem i nocą – jak mówi Psalm.
5. Zakończenie i zapowiedź
Dziękuję, że przeczytałeś ten pierwszy wpis z cyklu. Jeśli chcesz – podziel się komentarzem lub prześlij go dalej komuś, kto właśnie dziś potrzebuje „zasadzić się na nowo”.
W kolejnym odcinku:
„Odbuduję przybytek Dawida – Mowa św. Jakuba (Dz 15)”
– o Kościele, który nie dzieli, lecz odbudowuje.
Z błogosławieństwem i
nadzieją
Mirosław Antoni Glazik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz